Alaaf!!

Aan de vooravond van mijn vertrek naar het binnenland is het weer tijd voor een verhaal. De tijd vliegt hier voorbij en om eerlijk te zijn moet ik even heel diep nadenken wat ik allemaal heb meegemaakt afgelopen week.

Laat ik beginnen waar ik was geëindigd, het etentje met Joop (de CFO). Zoals ik eigenlijk al wel had voorspeld hebben we heel beleefd in het Engels gesproken ondanks de aanmoedigingen van Stan. Het was zeker even fijn om iemand vanuit NL om je heen te hebben. Ook al was het maar voor korte duur.

Op het werk was het een rustig weekje. Iedereen is druk bezig met de voorbereidingen voor het nieuwe jaar dus het heeft weinig zin om langs de klanten te gaan. Ik heb wat voorbereidingen gedaan voor de nieuwe catalogus die wordt gemaakt. Wel grappig om te zien hoe Stan daar zo zijn eigen ideeën over heeft. Hij had in zijn hoofd dat er een foto va mij in komt dat ik iets aan het tekenen ben. Hoog tijd om dus op pad te gaan om wat foto’s te schieten. Maar dat werkt wel even wat anders dan in NL. Niks was geregeld. We zijn gewoon op de bonnefooi op pad gegaan. Tegen mij was gezegd dat alles was geregeld. Niet dus. Het enige wat we wisten was het gebied waar de foto werd genomen. Na een zoektocht met Jimmy hadden we redelijk snel een goede plek voor de foto gevonden. Dat was 1, nummer 2 was het vinden van een fotograaf. En dat was een hele opgave. Na een paar uur in de rondte te hebben gelopen was ik er aardig klaar mee. Jimmy verzekerde me steeds maar weer dat we wel een fotograaf zouden vinden, maar we waren inmiddels al aardig ver van de plek af en zo lang hadden we niet meer voordat het donker zou worden. Ik werd een beetje pissig omdat er was gezegd dat het geregeld was en door doelloos ronddwalen kwamen we niet verder. Ik suggereerde Jimmy om wat fotograven via internet te zoeken en die af te bellen. Er ging een wereld voor hem open, maar ook dat was geen succes helaas. Uiteindelijk hadden we besloten om terug te gaan naar de plek en daar vonden we een amateur fotograaf die wel wat foto’s wilde maken. Na de shoot was ik redelijk opgelucht en ook aardig gaar. Maar ik was met Jimmy op pad en ik vond dat we wel een drankje verdient hadden. We waren op een heel idyllisch pleintje en Jimmy koos de wijnbar uit om daar een drankje te doen. Toen hij de prijslijst zag durfde hij niks te bestellen. Het was er inderdaad aardig prijzig maar soms moet je het er maar van nemen. Tijdens een lekker wijntje en wat hapjes heb ik Jimmy zijn verhaal gehoord. Interessant om de ambities van een Chinese collega te horen.

Die ochtend had ik besloten om naar het weekend naar het Carnavalsfeest te gaan dat de Nederlandse vereniging organiseert. Dat is een weekje eerder dan in NL, dit in verband met het Chinese nieuwjaar. De jacht naar een outfit was dus geopend. Ik had eigenlijk het idee om donderdagavond op jacht te gaan, maar na het fotoproject met Jimmy was ik aardig gaar. Dan maar even uitstellen.

Vrijdag werd ik wakker met flinke koorts. Na een tijdje woelen in bed heb ik maar besloten om de drogist op de hoek te raadplegen. Die heeft me een wondermiddel gegeven waarmee de koorts zo weer weg was. Daarna toch maar even naar kantoor gegaan aangezien ik mijn laptop nodig had. Hoe meer de dag vorderde hoe beter ik me voelde. ’s Avonds zouden we het annual dinner (ter ere van het nieuwe jaar) hebben en ben toch maar mee gegaan ondanks dat ik me niet helemaal fit voelde. De verhalen die ik er al over had gehoord beloofde heel wat. Dit schijnt namelijk het enige etentje te zijn waar de werknemer zich mag uitleven. Tijdens het etentje met Joop was er ook een annual dinner in het restaurant waar we waren Daar werd de een na de ander stomdronken naar buiten gedragen. En dan hebben ze aardig wat op aangezien er hier 2,5% alcohol in het bier zit. Is even wat minder dan de biertjes in NL. Ik was dus benieuwd wat me te wachten stond. Maar zuipschuiten zijn mijn collega’s niet. Als een stel hongerige wolven stortten ze zich allemaal op het eten. We waren in een selfservice restaurant en het ene volle bord na het andere kwam voorbij. Waar ze het allemaal hebben gelaten is me echt een raadsel. Maar de drank werd niet aangeraakt. Totdat ik met Jimmy bij de desserts stond en ik vroeg waarom hij niks dronk en dat ik had gehoord dat dat erbij hoorde bij het annual dinner. Dat zette hem en Michael aan het denken en in plaats van een glas namen ze maar gelijk een fles wijn mee. Hahaha… De gezelligheid brak los en de grappen kwamen over tafel. Maar alles met mate. En stiekem ben ik best blij dat ze zich allemaal hebben ingehouden. Haha… Na een gezellig avondje met mijn collega’s lag ik uiteindelijk lekker vroeg in bed. Mijn vakantie is begonnen! Dat is het voordeel als je in het gezellige deel van de stad woont, dan hoef je niet meer zo ver terug te reizen na alle gezelligheid.

Zaterdag stond in het teken van het Carnaval. Ik had om precies te zijn nog een paar uur om een outfit te scoren. Vroeg opstaan en hup naar de South bund fabric. Dat is een hal waar alle kleren op maat gemaakt worden. Daar zou ook een winkeltje zijn die goed is in kostuums dus ik had mijn hoop daarop gevestigd. Maar helaas kon ik het winkeltje niet vinden. Maar het was er wel een walhalla voor me. Ik zag alleen maar mooie stoffen om me heen en mijn handen jeukten om zelf iets te maken of iets te laten maken. Maar daar hadden we geen tijd voor. Terug naar de carnavalsoutfit. Uiteindelijk stof gekocht voor een indianen outfit en hop snel naar huis om alles in elkaar te zetten. De stof hebben is 1, maar hoe zet je alles in elkaar als je alleen naald en draad hebt en maar weinig tijd? Juist, met lijm! Na wat geknip en geplak was daar dan mijn jurkje. Ondanks dat ik me niet fit voelde, wilde ik niet weer een kans voorbij laten gaan om mensen te leren kennen.
Ik had donderdag besloten om alleen te gaan, maar toch had ik Hilde gesmst wat hun plannen waren. Hilde en Benjamin gingen helaas niet, maar wel vrienden van hun. Ik had even de stoute schoenen aangetrokken en heel brutaal aan hun gevraagd of ik mee mocht. Dat mocht! Na mezelf opgedoft te hebben ging ik op pad naar Caroline en Loek (best gek om je eigen naam zo neer te zetten). In de metro werd ik meerdere malen uitgelachen door een aantal Chinezen. Ik ben heel benieuwd wat er door hun hoofd heen ging. Hahaha… Nick was ook bij Caroline en Loek en gezamenlijk zijn we richting het feestgedruis gegaan. Een taxi pakken was nog niet zo makkelijk. Als een stel malloten stonden we verkleed langs de weg. Het feestgedruis was al in volle gang toen we kwamen. Helaas was het niet zo druk als we gedacht hadden, maar na een paar biertjes zat de sfeer er goed in. Al met al een geslaagd avondje en een geslaagd eerste carnavalsfeestje. En dat in Shanghai. Haha…

Maandag was mijn eerste vakantiedag en die zijn we begonnen met een lekker rondje hardlopen. Alhoewel lekker. Als je niet fit bent is dat zelfs niet lekker. Ik blijf een beetje kwakkelen met mijn gezondheid. Het zal wel de lucht zijn waar ik hier aan moet wennen. Even een verkoudheid doorstaan en we kunnen er weer tegenaan. Ik ben wel blij dat ik het hier in Shanghai heb en niet in Hunan aangezien Stan al zei dat de medische zorg daar een stuk minder goed is dan hier in Shanghai. Ik heb dus nog 1 dag om bij te komen voor ik morgen vertrek. Maar terug naar maandag. Met het nieuwe jaar in het vooruitzicht moest ik op jacht naar cadeaus. En wat koop je voor mensen die je niet kent uit een andere cultuur? Na wat navraag bij Stan werd het me niet veel duidelijker. Neem iets mee vanuit Europa, dan maak je iedereen blij is een moeilijke opgave als je in China zit. Maar ik heb mijn best gedaan. Hopelijk is pa blij met zijn Cubaanse sigaren, ma met haar ring, broer met zijn horloge, Stan met zijn cd van Whitney Houston, de vrouwen met hun gezichtsmaskers, de kleine meiden met hun bellenblaas van Hello Kitty en de kleine baby met zijn AllStars. Bepakt en bezakt kan ik dus morgen naar Hunan vertrekken.

Het is we heel leuk om te zien hoe druk iedereen al is met het Chinese nieuwjaar. De stad wordt langzaamaan versiert en er zijn al veel winkels gesloten. Je ziet veel mensen met koffers lopen en het wordt langzaamaan rustiger op straat. Kan dat dan in Shanghai? Blijkbaar…

Met de jacht op mijn cadeaus heb ik een fijne supermarkt gevonden. Ik had de Carrefour al waar ze veel westerse producten verkopen, maar deze is toch fijner. Niet zo massaal en hier hebben ze net wat meer westerse producten. Ook zag het vlees en de groente er een stuk beter uit dan bij de Carrefour. Ik kreeg gelijk zin om te koken. Zo ontstond dus mijn eerste kookpartij thuis. Ja, na 5 weken heb ik eindelijk een keertje een heerlijke pasta voor mezelf gemaakt. Hahaha… Wat ik al die tijd gegeten heb? Nou, de eerste 2 weken zat ik in een hotel en kon ik niet eens koken. Daarna is het verschillend gewest van uiteten, afhalen of simpel wat fruit en een bak yoghurt. Als ik op kantoor ben eten we ’s middags al warm. Als ik dan ’s avonds weer een uitgebreide maaltijd neem, kom ik tonnetje rond thuis. En dat is uiteraard niet de bedoeling. Maar mijn eigen gemaakte pasta was wel smikkelen geblazen!

Ik ga zo maar eens mijn spullen pakken voor mijn vertrek naar Hunan province. Morgen aan het einde van de middag vlieg ik naar Chansha met Stan, zijn vrouw en dochter. Daar slapen we 1 nacht en vrijdag nemen we de trein naar Changde. De trein op zich rond deze tijd van het jaar schijnt al een hele ervaring te zijn. Volgens mij kunnen we niet volledig met de trein in Changde komen en haalt Stan zijn broer ons op om de laatste 1,5 uur met de auto af te leggen. Dan hebben we er ruim 1200 km opzitten en kunnen we het Chinese New Year gaan vieren. In Changde blijven we een paar dagen en trekken daar de bergen in naar de rest van Stan zijn familie en zijn eigen huis daar. De laatste dagen van de vakantie zullen we weer ergens anders doorbrengen waar je schijnbaar erg mooie natuur hebt. Dat belooft een aantal mooie beelden denk ik. Ik heb zin om te vertrekken, maar ik zie er ook een beetje tegenop. Ik heb geen idee waar ik terecht kom en wat ik allemaal ga ervaren daar. Het is heel bijzonder om dit überhaupt te mogen ervaren en ik ga ook volop ervan genieten om daarna mijn ervaringen met jullie te kunnen delen. Voor nu Sjisjen Kwai Lo (Gelukkig nieuwjaar)!!